Actualizado
Reunión clave entre a Xunta e o sector do xogo sobre o futuro de 6.500 máquinas instaladas nos bares.
As empresas solicitan o desenvolvemento regulamentario da Lei do Xogo para dar estabilidade ao sector e impedir a ruptura unilateral dos acordos cos locais hostaleiros; aseguran que cada tres máquinas de xogo en cafeterías xérase un posto de emprego.
Asemblea xeral de Ageo, celebrada o pasado 5 de decembro / Ageo
Ageo, a Asociación Galega de Empresas Operadoras, celebrou a súa asemblea xeral a semana pasada nun ambiente de preocupación pola inseguridade xurídica do xogo presencial, que está pendente do desenvolvemento do regulamento que prevé a Lei do Xogo de Galicia para ter máis garantías de estabilidade. As empresas do sector, 250 que xeran uns 10.000 postos de traballo entre directos e indirectos, están especialmente inquietas pola situación das máquinas de xogo na hostalería, unhas 6.500 terminais en toda Galicia, que requiren dun período prolongado de actividade para poder amortizar a inversión que supón instalalas. E esta é unha das claves do contexto regulador actual, pois segundo entende a patronal, non hai seguridade sobre o cumprimento do contrato que asinan cos hostaleiros. Polo tanto, tampouco sobre a recuperación da inversión.
Este é un tema central da reunión que manterán representantes de Ageo coa Consellería de Facenda este mércores, un encontro con David Cabañó, o secretario xeral do departamento que dirixe Miguel Corgos, para abordar o estado de tramitación do regulamento do xogo ou o calendario para a posta en funcionamento do Observatorio Galego do Xogo e da Comisión de Xogo de Galicia, instrumentos previstos na lei pero aínda pendentes de poñer en marcha.
A inseguridade xurídica
O presidente de Ageo, Víctor Mato, explica que as máquinas de xogo instaladas en cafeterías requiren dunha investimento próximo aos 7.000 euros, polo que necesitan dun ciclo de tempo para a súa amortización. A normativa establece que os contratos cos hostaleiros poden asinarse de entre 5 anos e un máximo de 15, pero actualmente non hai garantía de que non poida ser rescindido anticipadamente por unha das partes. Isto, asegura, vai parar as inversións debido á inseguridade xurídica que representa.
“As empresas operadoras, calquera infracción que cometan, considérase moi grave, incluso aínda que sexa algo de carácter administrativo como a falta dun papel pode sancionarse con ata 18.000 euros, co que ten un claro carácter disuasorio”, sinala o empresario. A pesar desta fiscalización, no sector senten que se traslada unha imaxe deles negativa, moito máis que cando se trata doutro tipo de xogo, como pode ser a Lotaría de Nadal ou a Once. “Somos hipercumpridores, as empresas demostraron un rigor exhaustivo”, defende.
O que piden agora é que “se cumpra o que pactaran as partes”, é dicir, hostaleiro e operadora, sen que ningún poida resolver o contrato sen uns mínimos prazos.
A evolución das máquinas
Ademais, sinala que hai asuntos por definir respecto ás posibilidades que ofrecen as terminais e que solicitarán que se “facilite” unha evolución destes equipos. Agora mesmo, segundo sinala, non se pode xogar con tarxeta de crédito ou débito e só se permiten moedas ou billetes de ata 20 euros. Ao seu entender, hai un desacople entre os medios de pago que utilizan os cidadáns e as posibilidades que ofrecen as máquinas.
“Temos a esperanza de que se pense en positivo”, sinala Víctor Mato respecto á reunión deste mércores. Afirma que cada tres instalacións en cafeterías xérase un posto de emprego, de maneira que as 6.500 máquinas actuais estarían sostendo máis de 2.000.
Sportium, Orenes e Reta
Na asemblea de Ageo, celebrada o 5 de decembro, Mato insistiu na “unidade” do sector para afrontar un momento que consideran “decisivo”. Á reunión asistiron representantes de compañías relevantes das apostas deportivas, como Sportium, Versus (Grupo Orenes) e Reta, ademais de operadores galegos de zonas como Costa da Morte, Ferrolterra ou Ourense que non están integrados na asociación. Da xuntanza saíu a mensaxe á Xunta que agora reiteran, a “imprescindible necesidade dunha estabilidade mínima á inversión realizada nun
establecemento, respectando os dereitos das partes en igualdade de condicións”.