A Audiencia Nacional dálle a razón a Competencia e avala os rexistros da sede de Megasa en Narón.
A Audiencia Nacional desestimou o recurso de Megasa, que denunciaba a vulneración da inviolabilidade do seu domicilio social e a extracción de documentos por parte da CNMC no marco dunha investigación por prácticas anticompetitivas na que a compañía foi absolta.
Imagen de la sede de Megasa, la primera siderúrgica de Galicia, en Narón. EFE
Comentarios
Megasa cae na Audiencia Nacional coa súa ofensiva contra os rexistros efectuados pola Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia (CNMC). A sección sexta da Sala do Contencioso desestimou o recurso que a siderúrxica presentou contra o procedemento seguido polo regulador en marzo de 2020.
A Dirección de Competencia ditou orde para inspeccionar tanto a Megasa como a outras 13 empresas do sector ante a sospeita de posibles prácticas anticompetitivas encamiñadas a fixar condicións e prezos de compra de chatarra e de produtos longos de aceiro ao carbono.
No marco destas indagacións, a CNMC practicou entre os días 3 e 5 de marzo unha inspección na sede da compañía que capitanea a familia Freire. Competencia acabaría absolvendo a Megasa ao considerar que nesta trama de fixación de prezos só estaban presentes ArcelorMittal, Sidenor e Balboa, ás que multou con 24 millóns de euros.
Os argumentos de Megasa
Fronte a este proceso, Megasa decidiu recorrer pola vía administrativa ao entender que se vulneraran varios dereitos. Entre eles, o segredo das comunicacións e o dereito de defensa ao denunciar que a CNMC impediu que os seus avogados visen as pantallas dos inspectores, o que permitiría copiar documentos protexidos polo privilexio avogado-cliente, xerando indefensión.
En paralelo, Megasa tamén vía vulnerado o dereito á inviolabilidad do domicilio como consecuencia do carácter “excesivamente xenérico” da orde de investigación ditada pola CNMC e, ademais, censuraba que se recolleron documentos anteriores a 2015, cando os indicios situaban os feitos “dende polo menos xaneiro de 2015”.
É por iso que Megasa acudiu á vía xudicial para que se declarasen todos estes procedementos como non conformes a Dereito. A empresa galega tamén reclamaba que a CNMC asumise as costas xudiciais e que devolvese todos os documentos recollidos durante a inspección realizada na súa sede co obxectivo de que se abstivese de utilizalos tanto neste expediente como en calquera outro procedemento que a CNMC puidese incoar eventualmente.
A Audiencia Nacional tumba o recurso de Megasa
Con todo, a sala presidida por Francisco da Peña non aceptou os argumentos de Megasa e considera que “a invocación de indefensión por esta causa non se acompaña dunha descrición precisa das circunstancias e dos documentos afectados -á marxe da cualificación como confidencial que a propia empresa ou a súa defensa puideran facer de determinados documentos- que permita constatar de maneira obxectiva que, de feito, vulnerouse o dereito de defensa por razón da confidencialidade das comunicacións entre avogado e cliente”.
Respecto á inviolabilidad do domicilio social da empresa, o maxistrado subliña na sentenza que un representante de Megasa “deu o seu consentimento á entrada” nas instalacións da compañía “para levar a cabo a inspección unha vez coñecido o contido da orde de investigación; e iso é moi relevante, pois a vulneración do dereito á inviolabilidad do domicilio vínclase na demanda á falta de concreción da orde de investigación, cando é certo que ben puido oporse á entrada precisamente por esa falta de concreción que podería ter advertido entón”.
En referencia a esta falta de concreción denunciada por Megasa, a sección sexta da Sala do Contencioso da Audiencia Nacional apunta na sentenza que “do exposto non se deduce que a CNMC deba trasladar ao investigado todos os datos que están á súa disposición, nin tampouco debe realizar unha cualificación precisa das condutas investigadas, pois conserva un marxe de apreciación suficiente para garantir a confidencialidade de informacións que estean no seu poder e planificar a súa actuación”.
Respecto á recollida de documentos anteriores a 2015, a Audiencia Nacional puntualiza que “a empresa coñecía que os feitos obxecto de investigación se remontaban polo menos a xaneiro de 2015, tal como expresamente recollía o auto xudicial de entrada“. Ademais, a sentenza da conta de que “a eventual incorporación de documentos anteriores a 2015 non determina a nulidade da orde nin da actuación inspectora, pois é unha cuestión que deberá valorarse na fase de resolución sobre o fondo”.
Por todo iso, a Audiencia Nacional tomou a decisión de desestimar o recurso de Megasa, á que, ademais, impón o pago das costas. A sentenza, que data do mes de xullo, non é firme e é recorrible ante o Tribunal Supremo.
