Sargadelos, a razón incómoda e o erro estratéxico

¡Ei Tecnófilos! ¿Que está a pasar por aí? Vamos tentar aprender algo. Porque o que hai detrás do comunicado de Sargadelos non é un simple cruce de titulares nin unha pataleta empresarial, senón un conflito moito máis profundo entre realidade produtiva e relato dominante. E convén abordalo coa cabeza fría, sen sectarismo e sen medo a dicir o evidente, aínda que moleste.

Empecemos polo esencial: o empresario ten razón no fondo. E non unha razón ideolóxica, senón empírica. Facer industria hoxe en España —e moi especialmente en Galicia— é unha carreira de obstáculos permanente. Non falamos de cumprir normas razoables, falamos dunha sensación constante de sospeita, de inspección preventiva, de burocracia hipertrofiada e dun marco onde o empresario parece culpable ata que demostre o contrario. Iso non é un delirio. É algo que calquera autónomo ou industrial que tentase crecer coñece ben.

Sargadelos non é unha startup de PowerPoint nin unha marca baleira. É unha empresa industrial, con historia, con traballadores, con fábricas, con concursos de acredores superados e con capital arriscado de verdade. E aquí convén recordalo: sair dun concurso pagando débedas non é o habitual, é case unha excepción heroica. A maioría non o logra. Iso dálle credibilidade ao discurso de quen fala desde a experiencia, non desde a teoría.

Tamén é certo —e convén dicilo alto e claro— que existe unha persecución cultural ao empresario. Non sempre explícita, pero si latente. Exíxelle máis que a ninguén, presúmelle mala fe con demasiada facilidade e négalle o beneficio da dúbida. No imaxinario colectivo actual, o empresario non crea emprego: “aprovéitase”. Non investe: “explota”. Non defende a súa empresa: “presiona”. Ese marco mental é profundamente daniño para calquera país que aspire a ter tecido produtivo propio.

Ata aquí, coincidimos.

Agora ben —e aquí vén a parte incómoda incluso para quen compartimos ese diagnóstico— as formas importan. Importan moito. E non por corrección política, senón por eficacia empresarial.

Decir verdades incómodas non obriga a dicilas todas á vez nin de calquera maneira

O comunicado de Sargadelos é honesto, si. Valente, tamén. Pero é excesivamente combativo, mestura planos que deberían separarse e converte unha defensa lexítima nun enfrontamento aberto co sistema. Cando iso ocorre, o foco deixa de estar nos feitos e pasa a estar no ton. E aí o empresario comeza a perder, non porque non teña razón, senón porque lle dan munición ao adversario.

Criticar o exceso regulador é lexítimo. Personalizar o conflito na administración ou no inspector de turno é estratexicamente arriscado. Defender a industria é necesario. Facelo desde a trincheira ideolóxica pode terminar prexudicando á propia empresa e, o que é peor, aos seus traballadores. Porque o sistema non se conmove: reacciona. E case nunca a favor do que levanta a voz.

Aquí é onde cremos que o empresario se pasa de frenada. Non no diagnóstico, senón na execución. Decir verdades incómodas non obriga a dicilas todas á vez nin de calquera maneira. A lideranza empresarial non consiste só en ter razón, senón en protexer a viabilidade futura do proxecto, mesmo cando un está cabreado, canso ou farto.

E isto non é bonismo. É realismo puro. O sistema non premia ao empresario honesto e combativo. Premia ao empresario silencioso, adaptable e dócil. Inxusto, si. Pero certo.

Por iso, a nosa conclusión é clara: o fondo do comunicado é sólido, necesario e valente, pero as formas non axudan. Non axudan á empresa, non axudan aos traballadores e non axudan á causa que di defender. A honestidade é un valor enorme, pero a estratexia é aínda máis cando hai nóminas en xogo.

Defender ao empresario non significa aplaudilo todo. Significa dicirlle a verdade completa. E a verdade é que hoxe, máis que nunca, ter razón non basta. Hai que saber como, cando e ata onde.

Porque ao final, o que está en xogo non é o orgullo dun propietario.
É a supervivencia da industria.

E iso esixe cabeza fría, mesmo cando o corpo pide guerra.

¡Se me tecnoloxizan!