A Xustiza absolve a Villarejo polo encargo dun empresario para recuperar unha inversión Martinsa-Fadesa

O comisario xubilado José Manuel Villarejo foi absolto pola Audiencia Nacional ao considerar como investigación “privada” o ‘proxecto Saving’, un encargo do empresario José Moya para que lle axudara a resolver un conflito coa compañía Martinsa-Fadesa e o seu presidente, Fernando Martín, no que quería recuperar a inversión de cen millóns de euros que fixera na inmobiliaria.

O tribunal, segundo recolle a sentenza, absolve a Villarejo e tamén ao seu socio Rafael Redondo dos delitos de cohecho pasivo propio, descubrimento e revelación de segredos a terceiros –cometidos por funcionario público no caso do comisario– e de falsidade en documento mercantil.

A Sala do Penal dá por probado que en xullo de 2011 o empresario contactou con Villarejo para que lle axudara no seu conflito con Martinsa-Fadesa e o seu presidente, Fernando Martín, tras a inversión que realizara para comprar accións –aproximadamente o 5% do capital– e que pretendía recuperar.

“Moya contactou co acusado, encomendándolle investigar posibles irregularidades que sospeitaba se produciran no procedemento concursal” da inmobiliaria e “cuxo coñecemento podería utilizar nunha eventual negociación con Fernando Martín para recuperar a inversión que realizara mediante a compra de accións da compañía”, relatan.

Os maxistrados explican que os servizos contratados polo empresario foron prestados polo “complexo entramado societario” de Villarejo, Grupo CENYT, que cobrou ao redor de medio millón de euros polo encargo a través dunha empresa de Moya.

Segundo detallan, a investigación de Villarejo e o seu socio consistiu en obter información –tráfico de chamadas– de diferentes persoas que tiñan relación coa inversión de Moya ou co procedemento concursal que afectou a Martinsa-Fadesa.

“Non houbo cohecho”

Pero os maxistrados consideran que “non houbo cohecho”, xa que non ven probado que a actuación de Villarejo e Redondo “tivera relación coas funcións públicas do primeiro, como comisario do Corpo Nacional de Policía, adscrito á DAO”.

Ao seu xuízo, os feitos non acreditan que buscaran “causar un menoscabo á Administración Pública en beneficio propio, senón conseguir uns intereses particulares lucrativos mediante a realización dunha investigación privada”.

“Todos os pagos responderon á prestación de servizos de carácter privado de investigación”, sinalan, para insistir en que foi unha actuación “absolutamente privada”, “de tal forma que o pago das cantidades abonadas responde exclusivamente á contraprestación dos servizos realizados dentro do ámbito da dita actuación privada”.

A Sala tampouco aprecia que houbese descubrimento e revelación de segredos de particulares cometido por funcionario público, “dado que non se acreditou que Villarejo actuase prevaléndose do seu cargo para acceder ao tráfico de chamadas das persoas ás que estaban investigando”.

“Non se probou, co rigor que esixe o proceso penal, como se accedeu a ditos tráficos de chamadas. Non se pode presumir, en contra do reo, que o comisario acusado, pola súa condición de alto cargo policial, se prevalera da súa específica función pública para tal fin”, precisa.

Igualmente, o tribunal tampouco ve probada a cesión a terceiros e, respecto ao delito de falsidade de documento mercantil polas facturas emitidas polos traballos, sinala que se alteraron os conceptos por motivos de reserva ou de confidencialidade, pero “as facturas obedecen aos servizos privados realmente prestados”.

A petición da Fiscalía

A Fiscalía sinalou no xuízo que Villarejo “aproveitou a súa condición policial” para ese encargo, polo que reclamou 23 anos e 6 meses de cárcere para o comisario xubilado, e 18 anos e 9 meses para Redondo.

Villarejo pediu ser absolto alegando que non existe “a máis mínima proba”, cualificou a acusación de “construción artificiosa” e indicou que foi unha “actividade puramente privada”.

Sobre os 500.000 euros cobrados, a defensa dixo que “pode parecer moito, pero para recuperar un crédito de 100 millóns de euros”, que foi o que investiu Moya en accións, “a mellor parece moi pouco”. “Está na lei do mercado, se o cliente o pode pagar”, defendeu.

Redondo tamén solicitou a absolución, incidindo en “o beneficio que obtivo o cliente de recoñecerlle un crédito que tiña perdido” como “para devengar uns horarios suficientemente importantes”. “Fixéronse un traballo que foi brillante”, expresou.

O comisario xubilado acumula 24 anos de prisión no marco do ‘caso Tándem’. A Audiencia Nacional condenouno a 13 anos polas pezas ‘Iron’, ‘Land’ e ‘Pintor’, ao que hai que sumar tres anos polo encargo do Grupo Planeta para investigar ao árbitro do laudo que tiña aberto coa emisora Kiss FM e outros oito anos por traballos para Repsol e La Caixa.