O xuíz condena a Lonia por acoso laboral no departamento de deseño de Carolina Herrera
O magistrado condena á compañía a pagar unha indemnización de máis de 300.000 euros ao considerar acreditada a existencia dun ambiente hostil a través de “prácticas absolutamente inaceptables” como broncas, berros, reprimendas, ocultación de traballos ou prohibición de que os deseñadores falasen entre eles

Archivo – Establecimiento de Carolina Herrera en el aeropuerto de El Prat en Barcelona
O Xulgado do Social número 1 de Ourense condenou a Sociedade Textil Lonia, firma impulsada por Jesús Domínguez e os seus irmáns, Francisco e Josefina, a pagar 307.816,8 euros a unha traballadora do departamento de deseño de Carolina Herrera muller por “un comportamento de acoso” por parte das responsables da área e por unha “omisión das medidas preventivas necesarias para previr os riscos psicosociais”.
Segundo se recolle na sentenza, consultada por Economía Digital Galicia, a traballadora solicitaba que se declarase extinguida a relación laboral coa empresa tras a situación de “tensión, de ambiente laboral hostil consistentes en berros discusións, humillacións e broncas ás traballadoras” por parte das dúas persoas que estaban ao mando do departamento do que formaba parte desde o ano 2018.
Entre os feitos probados do caso, adiantado este mércores por Radio Galega, destácase que os traballadores “acudían con medo, porque non sabían o que ía suceder”. “Os compañeiros doutros departamentos non querían ir a dito departamento pola situación que se vive no mesmo. Isto ocasionou que as rotacións no departamento sexan constantes. Así ata dez persoas causaron baixa voluntaria na empresa. Algunhas persoas ao abandonar esta tiveron que ser tratadas por doenzas psiquiátricas”.
Ademais dun ambiente hostil a demandante tamén sufría “sobrecarga no seu traballo” como consecuencia de que o número de empregados necesarios deberían ser tres e “en ocasións só estaba ela”. Tamén recoñece a sentenza que “é norma na empresa prolongar a xornada laboral máis alá da hora ordinaria de saída, programando reunións que se estenden con posterioridade a dita hora, mirando mal aos traballadores que chegada a hora de saída se van”. Na folla de rexistro de xornada da empregada “apréciase que sempre demora a súa saída máis alá da xornada ordinaria, realizando algunhas xornadas incluso de nove ou dez horas”.
En xuño de 2024, a consecuencia deste ambiente laboral hostil, a traballadora decidiu acudir ao médico porque se atopaba mal e comunicoullo a unha das responsables quen lle respondeu que “acabara antes o traballo”. “En ningún momento chamouse ao médico da empresa para atendela”, apunta o xuíz.
Situación similar noutros traballadores
A sentenza recolle as declaracións doutros traballadores que tamén pasaron polo mesmo departamento nas que se describen situacións como que “as reunións de deseño moitas veces realizábanse fóra do horario normal; que os fittings eran moi tensos, con moitas broncas e que a xente acababa chorando”.
Unha das ex traballadoras, que estivo na compañía entre outubro de 2022 a xuño de 2023, recoñece que “a ela afectoulle moito, ao deixar o traballo na empresa diagnosticáronlle unha tiroidite autoinmune que se relaciona co estrés laboral sufrido, desenvolveu unha depresión e segue indo a terapia actualmente”.
Outro ex empregado declarou que “lle reprendían por axudar aos compañeiros novos”. “Nos fittings había humillacións, berros. Non vivira nunca algo así e estivo traballando en moitas empresas por Europa. Dicíannos que éramos uns inútiles. Unha das responsables dicíalles que podían prescindir deles. A reunión facíase prolongando a xornada. Se non quedabas, cambiaban as prendas e logo non te enterabas”. Este traballador acudiu ao departamento de Recursos Humanos en varias ocasións, “pero dicíanlle que a situación era a que era e que non se podía facer nada”.
A decisión do xuíz
Textil Lonia, que tamén explota a marca Purificación García, opoñíase á demanda alegando “disconformidade absoluta cos feitos que se refiren ao acoso e á falta de prevención e adopción de medidas de seguridade en materia de riscos psicosociais, non existindo incumprimento contractual algún por súa parte, de tal maneira que nin procede a extinción solicitada, nin moito menos a indemnización por danos morais, psicofísicos e patrimoniais solicitada”.
Con todo iso o xuíz estima a demanda e declara extinguida a relación laboral entre as partes obrigando á empresa a abonar unha indemnización por valor de 157.816,80 euros ademais doutra adicional por importe de 150.000 euros.