A Audiencia Nacional absolve a Villarejo polo encargo dun empresario para investigar a Martinsa-Fadesa.

A Audiencia Nacional (AN) confirmou a absolución do comisario xubilado José Manuel Villarejo polo ‘proxecto Saving’, un encargo do empresario José Moya para que lle axudara a resolver un conflito coa compañía Martinsa-Fadesa e o seu presidente, Fernando Martín, xa que quería recuperar a inversión de cen millóns de euros que fixera na inmobiliaria.

Así se pronunciou a Sala de Apelación da AN nunha sentenza á que accedeu Europa Press, na que rexeitou o recurso da Fiscalía contra a absolución, reiterando como a resolución recorrida que “a actuación desenvolveuse nun ámbito de servizos privados de investigación, en todo ao marxe da súa relación con funcións públicas policiais”.

Cohecho e revelación de segredos

A Sala do Penal da AN absolveu o pasado outubro a Villarejo e ao seu socio Rafael Redondo, representado polo avogado Antonio Tapia, dos delitos de cohecho pasivo propio, descubrimento e revelación de segredos a terceiros –cometidos por funcionario público no caso de Villarejo– e de falsidade en documento mercantil.

A AN deu por probado que en xullo de 2011 o empresario contactou con Villarejo para que lle axudara no seu conflito con Martinsa-Fadesa e o seu presidente tras a inversión que realizara para comprar accións –aproximadamente o 5% do capital– e que pretendía recuperar.

“Moya contactou co acusado, encomendándolle investigar posibles irregularidades que sospeitaba se produciran no procedemento concursal” da inmobiliaria e “cuxo coñecemento podería utilizar nunha eventual negociación con Fernando Martín para recuperar a inversión que realizara mediante a compra de accións da compañía”, relatou a sentenza.

Os maxistrados explicaron que os servizos contratados polo empresario foron prestados polo “complexo entramado societario” de Villarejo, Grupo CENYT, que cobrou arredor de medio millón de euros polo encargo a través dunha empresa de Moya.

Segundo o tribunal, a investigación de Villarejo e o seu socio consistiu en obter información –tráfico de chamadas– de diferentes persoas que tiñan relación coa inversión de Moya ou co procedemento concursal que afectou a Martinsa-Fadesa.

Intereses particulares

Os maxistrados consideraron que non houbo cohecho, xa que non viron probado que a actuación de Villarejo e Redondo “tivera relación coas funcións públicas do primeiro, como comisario do Corpo Nacional de Policía, adscrito á DAO”.

Ao seu xuízo, os feitos non acreditan que buscaran “causar un menoscabo á Administración Pública en beneficio propio, senón conseguir uns intereses particulares lucrativos mediante a realización dunha investigación privada”.

“Todos os pagos responderon á prestación de servizos de carácter privado de investigación”, sinalaron, para insistir en que foi unha actuación “absolutamente privada”, “de tal forma que o pago das cantidades aboadas responde exclusivamente á contraprestación dos servizos realizados dentro do ámbito da dita actuación privada”.

A Sala do Penal tampouco apreciou que houbese descubrimento e revelación de segredos de particulares cometido por funcionario público, “dado que non se acreditou que Villarejo actuase prevaléndose do seu cargo para acceder ao tráfico de chamadas das persoas ás que estaban investigando”.

“Non se probou, co rigor que esixe o proceso penal, como se accedeu a ditos tráficos de chamadas. Non se pode presumir, en contra do reo, que o comisario acusado, pola súa condición de alto cargo policial, se prevalera da súa específica función pública para tal fin”, precisou.