Afiar o machado é a metáfora perfecta para falar de preparación, planificación e estratexia; é entender que o tempo investido en formarte, en probar ferramentas, en ensaiar e medir, non é tempo perdido, senón a inversión que multiplicará o resultado.
O Estado compórtase como un cliente moroso que nunca paga, que sempre pon escusas e que encima pretende dar leccións de xestión; recada antes de que produzas, sumírxete en papeis inútiles e protexe aos mediocres.
Pasamos de admirar a empresarios que erguían fábricas, cadeas de distribución ou imperios industriais a idolatrar a tipos que se gravan desde un Lamborghini alugado, explicando como facerte millonario "coa mentalidade correcta".
En lugar de analizar por que tanta xente necesita un subsidio para chegar a fin de mes, o relato oficial convérteo nun "éxito social".
Se non cambiamos o modelo educativo xa, non teremos unha xeración perdida; teremos millóns de cerebros perfectamente domesticados, formados para obedecer, non para transformar.
A redución de xornada, aceptada polo 80% dos españois segundo o CIS, non é un logro, é un síntoma, o síntoma dun país que quere traballar menos e cobrar máis
Se España “non ten alternativa”, non é por falta de candidatos, é porque o sistema está deseñado para que calquera intento de alternativa lexítima sexa criminalizado, caricaturizado ou desprezado
