O Supremo dálle a razón á Xunta fronte a Endesa: o imposto á contaminación atmosférica, compatible coa UE
A Sala do Contencioso do Supremo considera nunha sentenza sobre o pago de 1,2 millóns da térmica das Pontes que se trata dun imposto directo sobre a contaminación atmosférica
Comentarios
Alto e claro acaba de pronunciarse o Tribunal Supremo na particular batalla que libran desde hai anos Endesa e a Xunta a conta do denominado Imposto sobre a Contaminación Atmosférica, cuxa base imponible é a suma das cantidades de dióxido de xofre e dióxido de nitróxeno, así como compostos oxixenados do xofre, emitidos por un mesmo foco emisor. Ao fondo, a central térmica de As Pontes, actualmente con seus grupos inactivos e ás portas de ser desmantelada, pero epicentro das discrepancias polos custos fiscais extras que tivo que asumir o grupo italiano a conta do imposto.
Basicamente, o Tribunal Supremo dálle a razón á Xunta fronte a Endesa e, o máis determinante, considera que o imposto á contaminación atmosférica é compatible coas directivas da UE. Faino a través dunha sentenza datada o pasado 13 deste mesmo mes, á que tivo acceso Economía Digital Galicia.
Un longo percorrido
Todo comezou en marzo de 2014, cando Endesa Xeración SAU instou á rectificación da autoliquidación polo Imposto de Contaminación Atmosférica correspondente ao período impositivo de 2013, polo foco da central térmica de As Pontes, con cota tributaria de 1,2 millóns de euros. O grupo eléctrico consideraba que a normativa vulneraba polo menos dúas directivas comunitarias, tiña carácter discriminatorio e era inconstitucional.
Máis alá do abono do imposto correspondente a ese ano, a sentenza do Tribunal Supremo aborda a compatibilidade do imposto co dereito da UE. Á Sección Segunda da Sala do Contencioso Administrativo do Supremo non lle leva moito resolver o aparente entuerto plantexado pola eléctrica.
A estrutura do imposto
Para determinar se un imposto sobre as emisións contaminantes é ou non contrario, concretamente, á Directiva 2008/118/CE, hai que analizar a estrutura do imposto establecido en cada caso, di a sala. E conclúe de maneira sucinta: “Pois ben, despois de efectuar tal análise inspirado nas pautas que ao efecto nos dá o Tribunal de Xustiza da Unión Europea, a sala entende que, conforme ao dereito da UE, non estamos ante un gravame indirecto que grave directa ou indirectamente o consumo de carbón, gas ou electricidade; senón ante un imposto directo que grava a contaminación atmosférica”.
A natureza do imposto
O alto tribunal determina, en síntese, que o imposto da Xunta non é un gravame indirecto sobre o consumo de enerxía, senón un imposto directo sobre a contaminación. Por tanto, é compatible co dereito da UE e non se require plantexar cuestión prejudicial ao TJUE.
O Supremo sinala que acerta o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, primeira instancia que resolveu a favor da Xunta, ao afirmar que “o imposto non é un imposto indirecto sobre o carbón/gas, senón un imposto que grava a emisión de dióxido de nitróxeno e dióxido de xofre”; e “que o recorrente utilice carbón/gas no proceso productivo non autoriza a transmutar a natureza do imposto”.
Non é posible, polo tanto, afirmar que no caso de autos existe unha relación directa e indisociable entre o combustible utilizado e a emisión de substancias contaminantes gravadas polo Imposto á Contaminación Atmosférica, conclúe o alto tribunal. Ademais, non impón custas procesais a ningunha das partes debido á falta de mala fe ou temeridade.
