Opinión

O meu recente traslado a Chile coincidiu en España co escándalo do caso Montoro e o debate sobre a necesidade de regular o lobby e os asuntos públicos. Curiosamente, chego a un país con unha lexislación moi avanzada neste tema desde 2014, que obriga a transparentar reunións, viaxes e doazóns a autoridades.

En lugar de analizar por que tanta xente necesita un subsidio para chegar a fin de mes, o relato oficial convérteo nun "éxito social".

A nova normativa obriga a que as ofertas se realicen mediante canles de notificación fehaciente, como o buromail, que non só certifica o envío e a recepción, senón tamén o contido exacto da comunicación.

O desenvolvemento económico non pode desligarse dos piares que sosteñen unha sociedade xusta e cohesionada: o benestar das persoas, a equidade territorial, a transparencia institucional e o fortalecemento do tecido produtivo desde a base.

Se non cambiamos o modelo educativo xa, non teremos unha xeración perdida; teremos millóns de cerebros perfectamente domesticados, formados para obedecer, non para transformar.

Liderar sen disfraz en tempos de cinismo: unha reflexión sobre dignidade, exemplo e brúxula ética

Como novidade respecto a outras xeracións anteriores, as redes sociais intensifican o sinalamento: discursos de odio que se viralizan con rapidez, o reforzo grupal ante a burla ou o desprezo, a negación da empatía.

Estamos a volvernos preguiceiros, cada vez máis dependentes de asistentes que fan o que antes resolvíamos con cabeza, lapis ou conversa; se non sabemos cando non usar tecnoloxía, acabaremos substituíndonos sen querer.

A redución de xornada, aceptada polo 80% dos españois segundo o CIS, non é un logro, é un síntoma, o síntoma dun país que quere traballar menos e cobrar máis