Na empresa, o empresario é o que arruína aos seus socios con trampas, pero tamén o que levanta emprego sólido, o que non cede á tentación fácil e o que fai da súa traxectoria unha lección de integridade.
Volver á Universidade da Coruña é, para min, un propósito cumprido. O verdadeiro logro será que este retorno sirva para que máis persoas aprendan a mirar a realidade económica con rigor, sentido práctico, responsabilidade e paixón.
Afiar o machado é a metáfora perfecta para falar de preparación, planificación e estratexia; é entender que o tempo investido en formarte, en probar ferramentas, en ensaiar e medir, non é tempo perdido, senón a inversión que multiplicará o resultado.
Para aqueles que tivemos a sorte e o privilexio de coñecelo, ao final, o que a José María Castellano lle gustaba ser era un humilde profesor universitario metido a xestor, iso si, de grande éxito, que personificaba a proximidade e a bonhomía feita sorriso.
Cando tentamos fixar a realidade de maneira ríxida ou dictatorial, o que destruímos non é só a diversidade de perspectivas, senón a posibilidade mesma de comprendernos como especie.
O Estado compórtase como un cliente moroso que nunca paga, que sempre pon escusas e que encima pretende dar leccións de xestión; recada antes de que produzas, sumírxete en papeis inútiles e protexe aos mediocres.
As empresas galegas non se opoñen a mellores condicións laborais, senón a reformas que non respectan o diálogo, a realidade de cada sector e a lóxica produtiva.
O documental "Moncloa. Catro estacións" son catro episodios que non dan para máis, nin para menos, que 45 minutos cada un á maior gloria de Pedro Sánchez. Ata sae, en algúns momentos, Santos Cerdán, sen censuras.
A homonoia non significa que todos pensemos igual, senón que aceptemos as nosas diferenzas e, a pesar delas, decidamos convivir.
O talento sénior non é un custo prescindible, senón un recurso imprescindible para sosteñer a produtividade, a innovación e o propio sistema social.
