Abanca, entre os bancos afectados na trama de José Luis Moreno: o xuíz calcula un prexuízo de 1,5 millóns

• Escotet descarta a saída a Bolsa de Abanca a pesar de que "é un momento atractivo"
• Abanca convence a Moody's, que eleva o seu rating outros dous chanzos

O xuíz da Audiencia Nacional Ismael Moreno propón xulgar ao mediático produtor José Luis Moreno e a outras 54 persoas máis por, supostamente, formar parte dunha organización criminal dedicada a conseguir financiamento de entidades bancarias e investidores privados a favor de sociedades que, na súa maioría, non realizaban actividades reais, co obxectivo de “lucrarse de maneira ilexítima”. Así se expón nun auto dado a coñecer este martes no que a entidade galega Abanca figura como unha das moitas financeiras afectadas. No documento, consultado por Economía Digital Galicia, cálcullase un prexuízo total de case 1,5 millóns de euros.

A Audiencia Nacional deu a coñecer o auto do xuíz instructor do denominado caso Titella, no que apunta a presuntos delitos de estafa continuada en concurso medial cun delito de falsidade en documento mercantil, branqueo de capitais, organización criminal, corrupción nos negocios e frustración da execución. Ademais, atribúe tanto ao coñecido ventrílocuo como a Martin Czhmester outro presunto delito contra a Facenda Pública.

Unha cúpula con tres persoas

No auto, o xuíz Moreno sitúa na cúpula da suposta organización delictiva a Moreno, Antonio Luis Aguilera, o seu presunto número dous, e a Antonio José Salazar de Castro. A entender da Audiencia Nacional, os investigados formaban parte dunha trama activa polo menos desde 2017 e integrada por un elevado número de persoas físicas e xurídicas, cuxa actividade, “mostra unha extraordinaria complexidade, diversificándose en diferentes especialidades desde o fraude e estafa a entidades bancarias e investidores privados mediante unha dinámica de roda de cheques ou pagarés á falsificación de efectos bancarios, ademais do posterior branqueo dos beneficios obtidos destas actividades, cunha estrutura dividida en células operativas e claramente xerarquizadas”.

A organización, engade, dedicábase “a obter lucro aparentando, con evidente abuso do sistema crediticio dos bancos, a existencia dunha solvente actividade económica empresarial para lograr de entidades bancarias produtos crediticios, tales como o confirming, factoring ou liñas de crédito a empresas e facer seu o importe, simulando unha crise económica por unha mala xestión mercantil ou por incidencias do mercado”.

Empresas pantalla e branqueo

Segundo a investigación de Moreno, a suposta organización usaba “unha rede de empresas pantalla e testaferros” que dificultaba apreciar a vinculación entre os mesmos, o que permitía aos imputados “simular a existencia de relacións comerciais ou económicas entre as diferentes empresas, promovendo as constantes transferencias de fondos dunhas a outras para dificultar a trazabilidade e recuperabilidade do diñeiro obtido ilicitamente da defraudación ás entidades bancarias”.

Explica, ademais, que “a obtención fraudulenta de importantes cantidades de diñeiro mediante o engano ás entidades bancarias, volveu ao circuito financeiro legal a través do cruce de facturas falsas entre as sociedades que conformaban o entramado empresarial da organización criminal, o que lles permitiu realizar o cambio na posesión do diñeiro da sociedade beneficiada polo crédito á sociedade ou persoa que se lucraba definitivamente con esta operativa”. Apunta, ademais, que co mesmo “ás entidades prexudicadas resultoulles imposible recuperar o diñeiro prestado dándoo finalmente por incobrábel”.

O caso de Abanca

Entre as entidades prexudicadas pola suposta trama, atópase Abanca, á que lle estima un prexuízo total que ascende a 1,47 millóns.

En relación coa entidade galega, no auto indícase que un dos supostos cabecillas da trama, Antonio Aguilera, acudiu a unha sucursal de Abanca en Madrid entre o 6 de xullo e o 8 de novembro do ano 2017 usando o alias de Antonio Muntaner Zafra. En liña coa operativa antes descrita, o investigado presentaría a unha empregada, para a obtención de crédito, un desconto de cheques e pagarés con cargo a contas de diversas empresas en outras entidades. A investigación xudicial determina que “unha vez adiantado o diñeiro, dispoñíase inmediatamente dos fondos antes de cumprirse o prazo de devolución”.

Segundo o auto, as sociedades implicadas na suposta estafa a Abanca foron: Dixtels Trade, Coralwin Management, Gasnoble, Munverfru Nature, Cultus Opera Produccións, Integral Mundox Produccións e Proxectos Hispano Arxelinos. Todas estas sociedades tiñan coincidencia de accionistas e administradores e, en algúns casos, ata o mesmo domicilio social.

“A operativa destas sociedades é a denominada roda de cheques, isto é, o abono de remesas de cheques/pagarés con cargo a contas destas empresas en outras entidades e a disposición inmediata destes fondos antes de cumprirse o prazo de devolución e, antes, polo tanto, de confirmar a existencia de saldo”, explica o auto. Deste modo, apunta, conseguíase unha financiación irregular e simulábase unha solvencia da que carecían as empresas, que non tiñan actividade real. Posteriormente, chegada a data de vencemento dos créditos, estes quedaban impagados.

Outras entidades afectadas

A operativa que se levou a cabo en Abanca reproduciríase en outras sociedades financeiras. No caso de Bankinter, o xuíz Moreno estima un prexuízo de case 2,5 millóns, así como uns 600.000 euros a Unicaja. BBVA –a que sufriría un maior quebranto– Cajamar, Bankia, Caixabank, Banca Pueyo, Deutsche Bank, Caixa Rural de Soria, ademais do propio Instituto de Crédito Oficial (ICO) e a Sociedade Estatal Empresa Nacional de Innovación tamén figurarían como afectadas pola operativa agora investigada.

O auto indica nas súas conclusións que os supostos cabecillas da trama actuaban con “a súa propia carteira de empresas” e simulaban “actividade comercial con outras pertencentes a outros membros, creando un entramado societario con unha aparencia solvente, utilizada para crear engano nas entidades bancarias na adquisición de todo tipo de produtos financeiros“.

O papel de Moreno

O xuíz destaca que José Luis Moreno, como “persoa pública moi recoñecida”, poñía presuntamente o seu nome “como tarxeta de visita, para que tivesen moito máis fácil conseguir financiamento en entidades bancarias”.

Tamén “sería o encargado de presentar os proxectos cinematográficos ou televisivos para os que se requiría financiamento” e era “o principal receptor dos fondos obtidos por Aguilera e Salazar”.

Os dous últimos, engade, tiñan “amplos coñecementos en operativa bancaria e mercantil”, encargábanse de “conseguir as sociedades, maquillalas, poñer un administrador e presentalas antes os bancos como as beneficiarias da financiación necesaria para o desenvolvemento das súas actividades, cando realmente, carecían case sempre de actividade real”, e a súa finalidade “non era outra que a de lucrarse de maneira ilexítima”.