Un fantasma percorre Europa: a continuidade
O fantasma que percorre Europa (e, en definitiva, o mundo, polo menos o empresarial) non é só a continuidade, que é dramaticamente detectable; é como a ideamos e concibimos para que non nos colla sen solucións. E iso, é Intelixencia Natural, IN.
El director técnico del Atlas Gallego de la Empresa Comprometida, Marcelino Fernández Mallo, analiza los resultados de la tercera edición del proyecto de Economía Digital Galicia
Comentarios
Arquicoñecido é este inicio dun libro que, aínda, marca historia; mesmo hai quen, en pleno século XXI, o prologa: O Manifesto Comunista. Publicado por primeira vez en Londres en febreiro de 1848, continúa despois dos dous puntos, “o fantasma do comunismo”. Actualizámolo e adaptámolo a unha realidade, cada vez máis evidente, e que se está volvendo, no mundo empresarial, máis urxente: “o fantasma da continuidade”.
Avisos a navegantes
Dous eventos moi recentes, realizados no mes de outubro do presente ano 2025, puxeron de manifesto a importancia que os efectos demográficos e sociais están influíndo, decisivamente, na xestión empresarial: o primeiro, o XXVIII Congreso Nacional da Empresa Familiar, co significativo lema de “Orixe Destino” e o segundo o xa cuadraxésimo congreso de Aecoc en Valencia.
No primeiro, o presidente do Instituto da Empresa Familiar, Ignacio Rivera, expresou, desde a súa atalaia experta, unha gran preocupación por dous datos moi significativos, o absentismo laboral e a falta de talento, por outra banda, ambos substancialmente unidos. Para o presidente executivo dunha das nosas compañías máis emblemáticas en Galicia, Corporación Hijos de Rivera, estas dúas cuestións deben abordarse con urxencia para garantir o crecemento e a sostibilidade do tecido empresarial.
“Non hai máis que facer un mínimo percorrido por unha rede profesional como Linkedin para convencerse de que o modelo relacional interno, mesmo na súa faceta externa, entre a dirección empresarial e os profesionais que exercen o seu traballo no interior”
No segundo, un empresario da talla de Juan Roig reivindica “o orgullo de ser empresario”, así como a necesidade de xerar beneficio empresarial para garantir a continuidade das empresas. Isto sumado a un honesto interese por garantir o benestar dos profesionais, avala que algo non está cambiando, senón que xa cambiou no modelo relacional actual que se está vivindo dentro das organizacións, especialmente nas empresariais.
Se, como se achaca en frase feliz a Hegel, a cantidade fai a calidade, agora mesmo, coa ausencia de profesionais e o cuestionamento que se realiza sobre a calidade dos recén chegados, debido tanto aos déficits de formación como de comportamento, as empresas teñen xa un problema serio de continuidade.
O peso da demografía
Ambas as dúas intervencións, asentidas e asumidas con profunda preocupación polos asistentes aos dous eventos, poñen de manifesto unha realidade moi evidente. Non hai máis que facer un mínimo percorrido por unha rede profesional como Linkedin para convencerse de que o modelo relacional interno, mesmo na súa faceta externa, entre a dirección empresarial e os profesionais que exercen o seu traballo no interior, xa cambiou. E máis que vai cambiar.
Resulta unha obviedade estimar que todas as organizacións sociais, máis en concreto as empresariais, véñense, inevitablemente, condicionadas polo entorno. E así, ocorre practicamente en todo o planeta, aínda que con máis énfase nos países da órbita capitalista, onde a libre empresa é un dos seus factores fundamentais, que as situacións sociais e demográficas afecten ao normal desenvolvemento das súas actividades propias. E tres condicionantes maniféstanse agora con moita maior intensidade. En relación á demografía, a convivencia especialmente relevante de ata catro tipos de xeracións baixo o mesmo tellado empresarial (os denominados Builders, Baby Boomers, Xeración X e Xeración Y, incluso asomando xa a Xeración Z). Na faceta económica, a traslación da maior transferencia interxeracional de riqueza nunca antes vista ata agora, ese traslado patrimonial que se dará desde os boomers sobre os seus directos herdeiros. E, finalmente, tras a xubilación dos mencionados boomers, criados nun modo propio de ver o traballo, a dedicación e o esforzo, a oferta laboral posible cara a outras xeracións estará condicionada por outra mentalidade sobre a relación entre o traballo e o lecer, incluso sobre a acumulación de riqueza, froito dun modelo social e económico garantista e arroupador no marco do denominado Estado do Benestar. Non son críticas nin valoracións; son feitos.
E, agora, que?
Tras a gran pregunta metafísica sobre o futuro, concibida nunha única palabra, escóndese un problema cada vez máis urxente e non por iso menos referido: a ausencia de candidatos, en cantidade e calidade, tanto para dirixir como para executar laboralmente nas empresas, co conseguinte problema para propietarios e empresarios á hora de facer pervivir os seus logros organizativos e empresariais, así como garantir a xeración dos necesarios beneficios, obrigándolles por iso a afrontar a continuidade organizativa doutra maneira.
Segundo nos auguran co avance da Intelixencia Artificial, o mundo da actividade laboral, en particular a operativa, vai cambiar non só de modo importante as relacións laborais, senón tamén de maneira rápida e en formato expeditivo. Pero alguén terá que pensar para organizar e dirixir, dado que, por moito que o esperemos, as máquinas non van poder concibir por conta propia; e se o fixesen, tamén esixirán control e orientación. Máis nos vale.
O fantasma que percorre Europa (e, en definitiva, o mundo, polo menos o empresarial) non é só a continuidade, que é dramaticamente detectable; é como a ideamos e concibimos para que non nos pille sen solucións. E iso, é Intelixencia Natural, IN.
