Megasa, Celsa, Cristian Lay... ¿Quenda para a recuperación do sector do aceiro?

Os analistas cren que o sector do aceiro europeo recuperará o pulso a partir do ano que vén debido, en boa medida, ás propostas da Comisión Europea para reforzar a súa protección comercial. Esta mesma semana Deutsche Bank apostou por elevar os prezos obxectivos de dúas das principais cotizadas españolas do sector, ArcelorMittal e Acerinox. Pero, ¿cal é a situación das outras grandes do sector que non están en bolsa? Megasa, o imperio siderúrxico da familia Freire, con base de operacións en Narón (A Coruña) pechou o exercicio 2024 como o segundo consecutivo con retroceso de vendas e beneficios, aínda que moderou a caída. Tamén o xigante Celsa, con fábrica en A Laracha espera, no seu caso, saír de perdas o próximo exercicio e este ano saneou o balance da filial que sostén o seu negocio galego.

Fai unhas semanas, a Comisión Europea presentou unha proposta para tratar de protexer a industria siderúrxica europea dos efectos da sobrecapacidade global, fenómeno que ameaza a súa competitividade. Entre as principais medidas do plan destacan tres: a limitación do volume de importacións libres de aranceis a 18,3 millóns de toneladas anuais, un 47% menos que as cotas de 2024; o aumento do arancel fóra de cota ao 50% (actualmente está ao 25%) e a introdución dun requisito para rastrexar a orixe do aceiro.

Previsións á alza para as cotizadas

A medida foi ben acollida pola patronal das empresas siderúrxicas, Unesid, que “valorou moi positivamente” a medida, considerando que se trataba dun paso decisivo “para garantir a competitividade, a sostibilidade e o emprego na industria siderúrxica española e europea” polo que urxe a súa rápida adopción para que entre en vigor a comezos de 2026. “Restablece un marco de competencia xusta, impulsa a capacidade produtiva e ofrece estabilidade e confianza ás inversións”, apuntaba a súa directora xeral, Carola Hermoso.

De momento, esta semana, Deutsche Bank decidiu elevar o prezo obxectivo das accións de ArcelorMittal e Acerinox e mellorar de forma significativa as súas perspectivas sobre o sector do aceiro europeo no seu informe Steel Outlook 2026. A financeira destacou que “un xiro relevante cara a unha política industrial máis favorable ao aceiro” permitirá que os xigantes do sector volvan a un entorno “de retornos maiores e menor risco estrutural”. O banco recomenda, neste escenario, comprar tanto os valores de Arcelor como Acerinox. Á primeira elevoulle o prezo obxectivo da acción de 38 a 42 euros (actualmente intercámbiase a 37), mentres que a segunda pasa de 14 a 16 euros.

Empresas con presenza en Galicia

Neste escenario, a foto fixa de Megasa, a primeira siderúrxica galega, avanza xa unha recuperación. A compañía publicou recentemente os resultados correspondentes ao seu exercicio 2024. Aínda que volveu a retroceder en vendas e beneficios, o impacto foi menor que en 2023. Tal e como informou Economía Dixital Galicia, a compañía da familia Freire finalizou o ano con unhas vendas consolidadas de 1.797 millóns de euros, un 5,5% menos, e con un gaño neto de 71,2 millóns de euros, un 37% por baixo dos 113,7 millóns do ano precedente.

Con factorías en Narón (A Coruña), Zaragoza, Portugal, Valencia e Francia, o grupo, que consolida os seus resultados a través do holding Bipadosa, retrocedeu menos que en 2023. Ese exercicio, a súa cifra de negocio retraiuse un 15% mentres que os beneficios contraéronse un notable 16%.

No informe de xestión que acompaña o seu balance, os administradores da compañía expoñen que “o descenso de actividade económica de determinados sectores en Europa, como a construción, afectou especialmente aos mercados de centro Europa, que na segunda metade do ano 2024 mostraron unha importante contracción da demanda e unha redución dos prezos e marxes de venda”. Para o grupo, este é a orixe do descenso da cifra de negocio.

En canto á evolución, nas súas contas, a compañía explica que, a pesar da situación do sector, ten unha “sólida situación financeira” e “segue apostando polo crecemento apoiado na maximización da produtividade e eficiencia, mediante un proceso continuo de modernización e optimización das instalacións, a optimización dos custos de produción e a diversificación de mercados”.

Máis aló de Megasa, tamén o xigante Celsa, antes en mans da familia Rubiralta e agora dos fondos acredores, ten fábrica en Galicia, concretamente en A Laracha. O grupo controla esta planta así como a que posúe en Vitoria a través da sociedade Celsa Atlantic. A mesma finalizou 2024 de volta ao negro, cun beneficio neto de 4,28 millóns, fronte ás perdas de 96 millóns de 2023.

A filial do grupo siderúrxico saíu de números vermello a pesar de que a súa cifra de negocio retrocedeu un 12,6% ata os 202,7 millóns. O descenso, segundo se indica na súa última memoria anual, débese a “a evolución de prezos no sector do aceiro, así como a desaceleración da economía global”.

Aínda que é certo que a finais de decembro de 2024, a sociedade Celsa Atlantic presentaba un patrimonio neto negativo de 183,5 millóns de euros, o grupo destaca o apoio financeiro que prestou á firma, que nesa data acumulaba préstamos participativos de 300 millóns de euros.

Adicionalmente, os accionistas de Celsa Atlantic acometeron unha ampliación de capital por importe de 81 millóns de euros en decembro de 2024 e outra máis de 28 millóns en marzo de 2025 co obxectivo de poñer en marcha un “plan de creación de valor” que “inclúe múltiples iniciativas de mellora e investimentos destinadas a incrementar a competitividade da compañía en áreas estratéxicas.

Desa forma, a filial que sostén o negocio galego de Celsa enfronta o período de previsible recuperación do sector do aceiro coas súas contas saneadas.

A refinanciación de Celsa

O grupo no seu conxunto, segundo publicou El Economista, prepara a refinanciación de toda a súa débeda para principios do próximo ano. O pasado outubro, os fondos accionistas anunciaron unha inxección de 800 millóns. O grupo presidido por Rafael Villaseca indicou que os actuais propietarios inxectarán 200 millóns ademais doutros 600 en condición de crédito subordinado.

A reestruturación, previsiblemente, completarase a principios do ano próximo cunha emisión de bonos ao mercado, que esperan sexa receptivo, entre outras cuestións, pola impulsión ao sector dos novos aranceis europeos. Ademais, a compañía, que xa anunciou unha recuperación este 2025 espera regresar a beneficios o ano que vén.

Cristian Lay

Fóra de Galicia, outras compañías do sector do aceiro experimentaron tamén unha melloría dos seus números o ano pasado a pesar dos problemas xeneralizados do sector. Por exemplo, a división siderúrxica do grupo extremeño Cristian Lay, con base de operacións en Jerez de los Caballeros. A compañía fundada por Ricardo Leal chegou a estar, xunto a Megasa, nas quinielas do sector como posible socio industrial de Celsa que, con todo, desistiu de buscar un en maio deste ano tras fracasar a opción sobre a mesa da entrada de Criteria Caixa con unha participación dun 20%.

O conglomerado industrial Cristian Lay naceu como unha empresa de venda por catálogo que, agora mesmo, diversifica negocios nos sectores do aceiro, enerxía, produtos para animais, packaging, química e consumo. O grupo tiña unha plantilla total ao peche do ano pasado de máis de 3.200 persoas fixas. Segundo a documentación consultada por este medio, pechou o exercicio con uns activos de 1.300 millóns de euros e cunha cifra de negocio que chegou aos 1.541 millóns, fronte aos 1.455 do ano anterior.

O grupo foi capaz de reverter as perdas de 14,8 millóns de euros que se anotou en 2023 e pasar a un beneficio de 39,9 millóns.

En 2023, ano no que marcou números vermello, a compañía indica que gran parte do impacto pivotou ao redor da súa división de aceiro, Gallardo Balboa, cuxo principal activo é unha metalúrxica en Jerez de los Caballeros que adquiriu en 2020 e pola que tamén puxou Megasa.

En 2024 esa división, o grupo Gallardo Balboa, viu como a súa cifra de negocio menguaba dos 830 aos 790 millóns de euros. Con todo, grazas a anotarse uns ingresos de explotación de 22,8 millóns, logrou endereitar o seu balance, cun beneficio consolidado de 16,4 millóns fronte ás perdas de 17 millóns do ano anterior.

Así, con melloras nos seus balances e a falta de coñecer os seus números correspondentes a 2025, o sector da siderurxia prepárase para a chegada dun salvavidas da Unión Europea que reduza a súa competencia e mellore as súas rendibilidades.