Dos farsantes de escaparate aos empresarios de verdade, a gran estafa dos referentes xuvenís

¡Ei Tecnófilos! ¿Que está a pasar por aí? Vamos tentar aprender algo… porque a deriva que están a tomar moitos referentes dos nosos mozos non é preocupante, é directamente alarmante. Nunha época na que o escaparate de Instagram e TikTok vale máis que a folla de resultados, pasamos de admirar a empresarios que levantaban fábricas, cadeas de distribución ou imperios industriais… a idolatrar a tipos que se gravan desde un Lamborghini alugado explicando como facerte millonario “coa mentalidade correcta”.

A nova fornada de “ídolos” xuvenís funciona con un guión calcado:

— Un relato de orixe épico: que se lavaban pratos, durmían nun coche ou vivían nun barrio marxinal.

— O salto milagroso á opulencia, convenientemente resumido en 60 segundos para reels.

— Un eslogan motivacional barato: “Se eu puiden, ti tamén podes” (previo pago do seu curso de 997€).

— E un ecosistema de seguidores que confunden carisma e músculo con autoridade e mérito.

Hai exemplos de sobra: Amadeo Llados, influencer fitness metido a gurú do “método millonario”, hoxe enfrontando unha macroquerela por presunta estafa piramidal. CriptoHugo e outros finfluencers que prometen rendibilidades en criptomoedas sen ter nin licenza nin patrimonio que respalde os seus consellos. A IM Academy, esa “criptosecta” que captaba a adolescentes con promesas de independencia financeira e que acabou con detencións e vidas arruinadas. Mind Capital, a plataforma cripto de Gonzalo García-Pelayo, que acabou bloqueando fondos e deixando investidores tirados en España e América Latina.

Todos teñen un patrón común: non viven do que din ensinar, viven de venderte a ilusión de que podes ser como eles. Non crean valor real; crean expectativas irreais e logo monetizan a túa inxenuidade. O produto non é un servizo nin un ben tangible: o produto es ti.

Fronte a esta fauna dixital, están os empresarios de verdade, os que non necesitan coreografías de TikTok para facturar, nin discursos cheos de anglicismos para motivar ao seu equipo:

• Amancio Ortega: de recadeiro e dependente a crear o maior imperio téxtil do planeta. Non vendía “mentalidade”, vendía roupa, e facíao mellor que ninguén.

• Juan Roig (Mercadona): reinveste beneficios, paga a tempo e xera emprego estable. Fala pouco, executa moito.

• Isak Andic (Mango): empezou vendendo camisetas nun mercadillo e hoxe a súa empresa compite de ti a ti con xigantes globais.

• Manuel Jove (Fadesa): de albanel a construtor de barrios enteiros. O seu legado non está en “likes”, senón en ladrillos e emprego.

A diferenza é de manual:

• O farsante vive da túa fe na súa promesa.

• O empresario vive da satisfacción do seu cliente.

• O farsante alardea de libertade e riqueza mentres o seu único ingreso real es ti.

• O empresario xera valor que se sostén no tempo, para el e para os demais.

O grave non é que existan charlatáns —sempre os houbo—, senón que hoxe unha xeración enteira os tome como modelo. Que un rapaz de 20 anos crea que a maneira de “sair adiante” é gravarse nun coche caro contando frases motivacionais, en lugar de aprender un oficio, emprender con criterio ou formarse en serio.

Escoller mal a quen admiras non só che pode custar diñeiro… che rouba tempo, e o tempo é o único activo que non se recupera. Por iso, antes de deixarte seducir polo próximo vídeo dun “coach millonario”, pregúntate: ¿o que ensina crea algo tangible, emprega a alguén, achega valor real? Se a resposta é non, sae correndo.

No mundo real, o éxito non se mide en “likes”, senón en follas de balance, en nóminas pagadas, en clientes satisfeitos e en empresas que sobreviven ás modas. Os empresarios de verdade non che venden a entrada ao seu club, véndenche un produto ou servizo que funciona. Os outros… véndenche a entrada ao seu teatriño.

A elección está nas túas mans: vivir fascinado polo fume ou aprender de quen sabe acender unha fábrica, un taller ou unha idea e mantela viva durante décadas. Porque a diferenza entre un farsante e un empresario real é que o primeiro desaparece cando se apaga a cámara. O segundo segue aí cando todo o mundo se foi durmir.

¡Tecnoloxízanse!