Non proporcionaches o texto completo que precisas traducir. Por favor, envía o texto completo da noticia que desexas traducir ao galego.

Galicia é, sen lugar a dúbidas, terra de bosques. Máis de dous terzos da nosa superficie está cuberta de arborado, o que nos converte nunha das rexións europeas con maior densidade forestal. Este feito, lonxe de ser un dato anecdótico, ten profundas implicacións para a nosa economía, para o noso medio ambiente e para a vida de miles de familias que dependen dos recursos que os montes xeran.

O sector forestal e da madeira representa máis do 12% do noso PIB industrial e dá emprego directo a decenas de miles de galegos. As empresas de transformación, desde a carpintería tradicional ata a industria papelera e maderera, atopan nos nosos montes a materia prima que sustenta a súa actividade. A iso súmase o valor intanxible dos nosos bosques: pulmón verde, garantía de biodiversidade, escudo fronte ao cambio climático e espazo de lecer e benestar.

Con todo, cada verán asistimos con preocupación á devastación provocada polos incendios forestais. As imaxes de hectáreas calcinadas, aldeas ameazadas e equipos de extinción desbordados repítense como unha dolorosa rutina que erosiona non só a paisaxe, senón tamén a confianza na nosa capacidade colectiva para xestionar un recurso estratéxico.

Conviña lembrar que a maioría dos incendios non son froito do azar nin da fatalidade climática, aínda que as ondas de calor e a seca os agravan. Diversos estudos apuntan a que unha parte moi significativa ten orixe humano: neglixencias, queimas descontroladas, intereses espurios e mesmo actos delictivos. A iso engádese un factor estrutural que non debemos ignorar: o abandono do rural e o progresivo envellecemento da poboación.

Un monte sen xestión convértese nun polvorín. A acumulación de mato, a fragmentación da propiedade —con parcelas diminutas e, en moitos casos, en mans de herdeiros que residen nas cidades ou mesmo fóra de Galicia—, a falta de limpeza regular e a ausencia de aproveitamentos económicos sostibles favorecen que calquera faísca se transforme nun incendio incontrolable.

“É un desafío compartido, que nos interpela a todos como sociedade”

A esta realidade súmase a presión de especies exóticas de rápido crecemento que, aínda que tiveron un papel relevante na industria, plantexan un reto adicional en termos de xestión e de propagación do lume.

Como presidente da Confederación de Empresarios de Galicia, quero subliñar que este non é un problema exclusivo das administracións públicas. Nin dos propietarios forestais. Nin das empresas. Nin dos veciños do rural. É un desafío compartido, que nos interpela a todos como sociedade.

Os empresarios sabemos que sen montes xestionados e produtivos, o noso tecido industrial perde competitividade, a nosa marca como rexión sostible vése danada e a nosa economía resíntese. Pero tamén sabemos que sen a implicación cidadá, sen concienciación e sen un marco normativo estable e eficaz, os esforzos individuais resultan insuficientes.

É urxente pasar da constatación do problema á implementación de solucións duradeiras. Permítanme destacar algunhas liñas de traballo que considero prioritarias:

Xestión activa e profesionalización do monte. Necesitamos impulsar fórmulas de agrupación da propiedade forestal, como as sociedades de fomento forestal (SOFOR) ou as concentracións parcelarias, que permitan unha xestión conxunta e eficiente. Un monte coidado non só produce máis e mellor, senón que tamén arde menos.

Valorización económica sostible. Debemos fomentar mercados que retribúan adecuadamente a madeira certificada, os aproveitamentos non madeireiros (resina, castaña, cogomelos) e os servizos ecosistémicos. Un bosque que xera ingresos para os seus propietarios é un bosque vixiado e mantido.

Innovación e tecnoloxía. A dixitalización tamén debe chegar ao sector forestal: sensores de detección temperá de fume, sistemas de teledetección con drons e satélites, mapas de risco actualizados en tempo real. A colaboración entre universidades, centros tecnolóxicos e empresas abre unha vía de modernización imprescindible.

Educación e sensibilización. Non hai plan de extinción que poida substituír á prevención. É esencial implicar á cidadanía desde a infancia no respecto e coidado do monte. Campañas educativas, voluntariado ambiental e participación veciñal son ferramentas poderosas.

Colaboración público-privada. As administracións deben garantir recursos, planificación e coordinación, pero as empresas tamén podemos contribuír con coñecemento, investimento e compromiso. Xa existen exemplos de proxectos conxuntos de repoboación e limpeza que demostran a eficacia de sumar esforzos.

Marco normativo estable. Os cambios constantes na regulación forestal xeran inseguridade e desincentivan a investimento. Necesitamos regras claras, simplificación administrativa e un plan a longo prazo que trascenda lexislaturas e cores políticos.

Non podemos resignarnos a que cada verán o lume borre o que a natureza tarda décadas en construír. Galicia ten a oportunidade de converterse nun referente europeo en xestión forestal sostible, pero para iso debemos abordar con valentía as causas dos incendios e apostar por solucións estruturais.

Dende a Confederación de Empresarios de Galicia reiteramos a nosa disposición a colaborar coas institucións e coa sociedade civil para protexer este patrimonio común. Porque defender os nosos montes é defender o emprego, a economía, a paisaxe e a vida.

Os incendios non distinguen entre propiedade privada e pública, entre utilidade económica ou valor ambiental. Todo o devoran. Fronte a eles, só cabe a unidade, a corresponsabilidade e a visión de futuro. Galicia é bosque. Galicia é verde. Fagamos que tamén sexa exemplo de como un pobo sabe coidar aquilo que lle dá identidade, riqueza e esperanza