Máis de 5.600 pisos turísticos de Galicia legalizan a súa publicidade en liña

É o número de inmobles que conta co número de rexistro único, obrigatoria desde xullo para poder anunciar un aluguer de curta duración nunha plataforma dixital tras revogar o Ministerio de Vivenda outras 1.400 solicitudes

Caja de seguridad de un piso turístico

Caja de seguridad de un piso turístico. Ricardo Rubio – Europa Press

Un total de 5.640 pisos turísticos xa contan en Galicia co número de rexistro único, obrigatoria desde o 1 de xullo para poder anunciar un aluguer de curta duración nunha plataforma dixital. Por outra parte, o Ministerio de Vivenda revogou 1.414 solicitudes tras verificar que os pisos cumplen coas normativas autonómicas e municipais.

Esta cifra contrasta coas máis de 28.000 vivendas de uso turístico contempladas no Rexistro de Empresas e Actividades de Transporte (REAT), que depende da Xunta de Galicia. Só os pisos que conten con este código poderán promocionarse a través de plataformas. Precisamente, Airbnb comprometeuse co Goberno central a retirar desde agosto todos os anuncios que non o inclúan.

Este número –destinado a alugueres de curta duración, xa sexan turísticos ou de tempada– pode solicitarse desde o 2 de xaneiro a través da sede electrónica do Colexio de Rexistradores ou no Rexistro da Propiedade competente. Este é un mecanismo que o Ministerio de Vivenda puxo en marcha este ano en cumprimento dunha norma europea, aprobada en 2024.

Obrigatorio desde xullo

Con todo, no caso dos inmobles con finalidade vacacional, as solicitudes disparáronse no territorio nun 50% co inicio da súa obrigatoriedade fai máis de tres semanas, segundo datos remitidos polo Ministerio a Europa Press, con data do 23 de xullo.

Así, o 30 de xuño, último día antes da obrigatoriedade do código, existían 6.829 solicitudes por parte de alugueres turísticos. Tres semanas despois, esta cifra disparouse ata as 10.182, é dicir, 3.353 solicitudes máis en 23 días.

Regulación “necesaria”

Xosé Manuel Santos Solla, profesor e investigador de Xeografía da Universidade de Santiago de Compostela (USC), considera que esta regulación é “necesaria”. Así mesmo, apunta a que os seus efectos dependerán das accións tomadas por outras administracións para complementala: “Ou deixamos crecer indefinidamente ou poñemos límites a ese crecemento”, plantexou.

Pisos con código único

A solicitude do número de rexistro debe contemplar se o aluguer ten finalidade turística ou de tempada ou se se aluga por cuartos. Unha vez rexistrada, outórgase un número de rexistro provisional que permite operar en plataformas en liña e que debe ser mostrado en cada anuncio. Despois, este pode ser activado con carácter definitivo ou revogado en caso de que non cumpra os requisitos.

En datos remitidos polo Ministerio de Vivenda a Europa Press, actualizados a data do 23 de xullo, en Galicia xa hai un total de 6.092 alugueres de curta duración co código definitivo, dos cales 5.640 teñen fin turístico. Dos destinados a esta finalidade, 2.590 están en Pontevedra; 1.780, na Coruña; 973, en Lugo, e 297, en Ourense.

Ademais, outros 3.265 alugueres de curta duración contan actualmente con un código provisorio e outras 1.520 solicitudes foron rexeitadas. En canto aos de uso turístico, 3.128 teñen o distintivo temporal e 1.414 quedáronse finalmente sen o número.

Autorización autonómica

Por outra parte, se a actividade de destino está suxeita a algún réxime de autorización ou inscrición previa administrativa, debe incluírse na solicitude o documento que o acredite. Por exemplo, a licenza para a explotación dunha vivenda de uso turístico.

Por tanto, calquera vivenda deste carácter que solicite este código debe cumprir coa normativa municipal e autonómica, que son as competentes para expedir licenzas destas actividades. O sistema impulsado polo Ministerio encárgase de verificar que os requisitos se cumpran.

No REAT figuran rexistradas 28.184 vivendas de uso turístico. Delas, 13.527 están en Pontevedra; 9.476, na Coruña; 4.050, en Lugo, e 1.130, en Ourense.

“Obsesión polo crecemento turístico”

No modelo turístico actual impulsado polas administracións, en palabras de Santos Solla, existe unha “obsesión polo crecemento”. “E iso non é bo”, engade. A estratexia de moitos territorios foi “atraer, atraer e atraer”.

Este investigador da USC apunta que o turismo non funciona “como calquera actividade económica”, xa que, en calquera outro caso, a produción aumenta en función das vendas: “Neste caso non podes producir máis porque os bens turísticos son experiencias”.

A este respecto, a taxa turística é unha das medidas máis estendidas en Europa en relación a políticas vinculadas con este sector. Con todo, Santos Solla non a considera unha “solución” porque unicamente serve para paliar o “infrafinanciamento” dos municipios turísticos.

Expón que a planificación turística e a ordenación dos seus usos deben formar parte das políticas elaboradas a este respecto. Con todo, a partir da crise do 2008, todos os esforzos realizados a este respecto previamente “esquecéronse” e pasouse a “promoción, promoción e promoción”.

Con iso, a política turística limítase fundamentalmente, no momento actual, á urbana –en relación á vivenda– e á promoción. “Pero política turística tamén é tratar de, por exemplo, ordenar, ter mercados prioritarios e unha política acorde ao tema dos transportes. Todo iso é moito máis flaco”, explica o xeógrafo sobre o rumbo que a regulación debería tomar.

Historias como esta, en su bandeja de entrada cada mañana.

O apúntese a nuestro  canal de Whatsapp

Deixa unha resposta