Afiliar o machado antes de cortar a árbore
Afiar o machado é a metáfora perfecta para falar de preparación, planificación e estratexia; é entender que o tempo investido en formarte, en probar ferramentas, en ensaiar e medir, non é tempo perdido, senón a inversión que multiplicará o resultado.
Comentarios
¡Ei Tecnófilos! ¿Que está a pasar por aí? Atribúeselle a Abraham Lincoln a frase: “Se tivese oito horas para cortar unha árbore, dedicaría seis a afiar o machado”. E aínda que os historiadores serios advírtannos que probablemente nunca saíu da súa boca, a realidade é que esta sentenza —real ou apócrifa— gañou un lugar no Olimpo das ideas potentes. O que importa aquí non é a literalidade da súa orixe, senón a contundencia da súa mensaxe.
En un mundo que corre como pito sen cabeza, a maioría prefire comezar a golpear o tronco sen mirar se a ferramenta corta ou non. Porque vivimos obsesionados con “facer” e medimos o éxito pola cantidade de ruído que facemos, non pola eficacia do corte. E así nos vai: esgotados, frustrados e rodeados de troncos medio serrar.
Afiar o machado é a metáfora perfecta para falar de preparación, planificación e estratexia. É entender que o tempo investido en formarte, en probar ferramentas, en ensaiar e medir… non é tempo perdido, senón a investimento que multiplicará o resultado. Quen afía o machado antes de cortar sabe que cada golpe conta, que a forza sen técnica é ruído, e que a técnica sen preparación é só un bonito espellismo.
Por iso, nos nosos fundamentos, esta frase encaixa como un guante. Véxoo cada día: profesionais que se lanzan por o seu “gran proxecto” sen ter revisado o seu modelo de negocio, o seu equipo ou a súa propia capacidade de execución. Xente que se autoconvence de que “xa sobre a marcha iremos afinándoo”. E claro, cando as cousas non saen, culpabilizan ao árbore, ao clima ou á mala sorte… nunca á folla roma do seu machado.
Lincoln —ou quen fose o autor real— lémbranos algo esencial: o traballo previo é todo. Como di outra máxima que sempre teño presente: xógase como se adestra. E tamén aquela do golfista: canto máis adestrou, máis sorte teño. Non hai milagro que substitúa a preparación; non hai improvisación que compense unha ferramenta sen fío.
Así que, antes de lanzarte contra a túa próxima árbore —sexas un negocio, un proxecto persoal ou un reto vital—, páraste. Afiar o machado. Aprender, ensaiar, axustar. E cando chegue o momento de golpear, cada impacto será limpo, certero e definitivo.
Porque ao final, na vida e na empresa, non gaña quen dá máis golpes… senón quen acerta no branco coa folla afiada.
¡Technoloxizádevos!
