Grazas, ministro!
O noso ministro do ramo dos transportes non desiste no seu empeño de educarnos; tira de sabiduría e utiliza o sarcasmo tamén con outro fin, activar as nosas descansadas neuronas veraniegas e prepararnos para poder entender que iso de estar de vacacións sobrevaloradas non vai con el.
El ministro de Transportes y Movilidad Sostenible, Óscar Puente, a su llegada a su comparecencia ante la Comisión de Transportes y Movilidad Sostenible del Senado para explicar los reiterados retrasos y múltiples incidencias en la red ferroviaria española, en el Senado. Jesús Hellín / Europa Press
Comentarios
Nunca poderemos agradecer abondo aos nosos políticos o seu esforzo incansable por facilitar a nosa vida, incluso, a súa demostrada capacidade para educarnos e formarnos; sobre todo, co exemplo. Unha vez máis, o ministro Puente, xenio e figura, apelido e función acordes, tendendo pasarelas coa oposición. Non, non vai disculparse polas súas declaracións, porque o seu estilo narrativo está cheo de ironía e sarcasmo, modelos de relación máis adecuados para expresarse ante patanes con poucas sinapses neuronais, mentes devastadas polo lume provocado tras unha ideoloxía devastadora. Arránxate se es tonto e non entendes a linguaxe traballada a base dunha intelixente e mordaz sorna.
Ironía versus Sarcasmo
Acudamos, hoxe máis que nunca, a “fonte limpa”. Di o noso dicionario académico que, nunha primeira acepción, a ironía é unha burla fina e disimulada; nun segundo matiz, porque nos matices está a verdade, que isto conleva, para expresala, un tono burlón. Ben, aínda queda un pouco de respecto polo pensamento alleo. Un paso máis adiante, ese respecto polo pensamento alleo atópase co sarcasmo, que segundo a Real Academia supón unha burla cruenta, ironía mordaz e cruel con que se ofende ou maltrata a alguén ou algo. Menos mal que unha segunda definición, aloxada na retórica, mancha de ser utilizada con fins expresivos. É dicir, e resumindo, un escarranchete no cerebro.
Pero o noso ministro do ramo dos transportes non desiste no seu empeño de educarnos. Tira de sapiencia e utiliza o sarcasmo tamén con outro fin, activar as nosas descansadas neuronas veraniegas e prepararnos para poder entender que iso de estar de vacacións sobrevaloradas non vai con el.
O Sarcasmo necesita rúa
É de agradecer ao ministro Puente os seus desvelos formativos, sobre todo se estes son no verán. Científicos arxentinos (pois si, parece que en Arxentina aínda hai quen pensa, e mesmo, publica), seis para ser exactos, acaban de referir na revista Brain Topography que é necesario revisar os correlatos neuronais do sarcasmo grazas ao uso da resonancia magnética funcional adaptada ao idioma español. Ben, máis ben ao español arxentino, que non deixa de ser un español mellorado, se nos permite a ironía. ¿Ou é sarcasmo?
O estudo determina que “a comprensión do sarcasmo implica unha extensa rede fronto-temporal-parietal, cunha activación prominente de áreas relacionadas coa Teoría da Mente”. En palabras entendibles para mentes carentes do divino don do sarcasmo, este, o sarcasmo é para listos. Non especifica o estudo se listo (ou lista, claro) é quen emite o sarcasmo ou quen o entende; ou non. Vendo a dolicocefalia posicional detectable na fronte do ministro, está claro que é máis do que o excreta. E xa, despois, ao oílo, vas ti, e compós; ou non. Din os doutores arxentinos que a seguinte fase do estudo será a confirmación, ou non, de que a incomprensión sarcástica poida ser un indicador fiable no diagnóstico de patoloxías neurolóxicas e problemas de saúde mental, por exemplo, a esquizofrenia, debido á dificultade que teñen estes pacientes para identificar situacións sarcásticas. Pois, che, vai ser que non.
Empatía sarcástica
Que non, que todo ten que ser moito máis sinxelo, sen engorrosa explicación científica. Grazas ao ministro, poderemos identificar polas reaccións observadas, se os que non entenden o seu peculiar estilo son progresistas ou non, se lindan coa ultradereita ou non, ou se foron amigos de Marcial Dorado ou non. É máis, grazas ao dominio do paralenguaxe, as mensaxes cuxo sentido vén dado polo ton e inflexións da voz, os comentarios sarcásticos servirán como elemento de validez para identificar de inmediato ao listo e sinalar ao tonto. O contexto, o importante para entender o sarcasmo é saber moverse na complexidade do contexto. E para que este funcione, o sarcasmo, enténdese, ten que haber empatía, vibrar na mesma onda, ademais de, como non, un pouco de picardía e rúa. E de todo iso, ao ministro, sobralle.
