Por favor, proporciona el texto completo que necesitas traducir al gallego. El término “MEGA” solo no es suficiente para realizar una traducción completa.

¡Por fin, habemus think tank de luxo! Ideas, o que faltaban eran ideas. Exiliados de VOX e suspiradores de glorias pretéritas únense baixo o casco da deusa Atenea para xerar ideas, algunhas das cales xa xestionaba o partido anterior do expulsado e que o PP temía pensar. Pois nada, vai Espinosa de los Monteros, e nun alarde de xenerosidade, levanta a cabeza e asume con orgullo o seu papel: ser o pegamento da dereita para poder facer fronte ao odiado Sánchez, quen xa está a facer de Putin invadindo o territorio de Sumar. Que manía teñen todos os ungidos pola gracia divina, os únicos e imprescindibles, de acaparar territorio. Mira que é grande Groenlandia, pois nada, vai Trump e propónlles, para salvalos do permanente inverno glacial, convertelos nun estado dependente, nun protectorado. Este ano, o premio Nobel da Paz, o máis desprestixiado de todos os premios Nobel, está moi disputado.Catro aspirantes neste momento, cada un con seus avais para poñer sobre a mesa en Estocolmo, loitan pola súa obtención: Trump, Netanyahu, Putin e, ¡oh sorpresa! Pedro Sánchez.

A sombra de Obama

Vamos facer números para saber ben do que falamos cando elucubramos sobre a quen darlle o Nobel e da Paz. Desde a súa presentación en 1901, sendo un dos galardoados con todo merecemento Jean Henri Dunant, creador da Cruz Vermella, concedéronse 138 medallas, das cales a homes 93, a mulleres 18 e a organizacións internacionais, 27. En 19 ocasións non se concedeu; por algo sería. 52 nacionalidades foron significadas, 24 agasallos relacionados co autogalardón desde Nacións Unidas, 20 a cidadáns estadounidenses e 12 aos do Reino Unido. É dicir, 56 galardoados falan inglés de berce, fronte aos 29 países que só teñen un premiado. No caso dos Estados Unidos, dos 20 galardoados, ata 1945, data de constitución das Nacións Unidas, só se concedeu a tres afíns ao Partido Republicano, fronte a dous do Partido Demócrata. A partir de 1945, todos os significados pertencerán ao partido demócrata (salvo a excepción moi cuestionada de Kissinger). Parece comprensible que Trump se enfadase porque fagan tambalear a Melania nas escaleiras mecánicas de Nacións Unidas. Un mal presaxio.

A políticos involucrados en guerras e que contribuíron ao seu encauce, que non solución, ningún foi ruso, dado que os dous galardóns concedéronse a disidentes. Aos israelís correspóndenlles 3, e desde 1948, data de constitución do estado de Israel, 1 concedéuselle a Begin fundador do Herut, posterior Likud, partido de dereita moderada, e 2 agasallos foron para Peres e Rabín, un do Partido Laborista e outro do Partido Kadima, este de centro. Conclusión, Putin e Netanyahu téñeno bastante difícil.

A sorpresa española

Pois non queda máis que un candidato, e, como españois polo mundo do galardón maldito pois que non hai, pois pode que lle toque este ano a alguén nado en España. Sabendo que tocará, como mandan os actuais cánones, a unha muller e con algo de cor, pode saltar a sorpresa e que a agasallada sexa… Begoña de Sánchez, que é rubia. Será o modo de recompensar a súa contribución á paz durante estos sete anos de goberno conxugal. Tanto monta, monta tanto, Begoña como Pedro. Vamos, como sempre pensamos desde aquí, desde Spain, sobre Eurovisión, que, por suposto, ¡este ano, tócanos!

A sombra de Galdós

Sabida é a campaña que se desatou en España contra unha posible concesión do Premio Nobel de literatura a Galdós aló polo ano 1912. Entre ese ano e 1915, o canario autor de 80 obras, moitas delas imperecedoiros, recoñecido liberal, pero dos daquela época, foi boicoteado con encono desde a Real Academia da Lingua á que pertencía, por méritos máis que propios. á Academia sueca chegaron centos de cartas e telegramas procedentes de España reclamando que non se lle concedera, desprestixiándoo ata límites insospeitados. O propio Marcelino Menendez Pelayo, presidente naquel momento da Academia, pero do da historia, quen contaba con fío directo cos suecos, chegou a dicir que “Galdós nunca recibirá o Nobel mentres eu poida impedido”.

O recentemente creado peripato, academia do pensamento ¿liberal? por parte de Espinosa e os seus, retomando unha tradición propiamente hispana con preclaras cabezas á fronte tales como Víctor de Aldama ou Daniel Esteve, o de DesOkupa, case con tanto arraigo e prestancia intelectual como a Reconquista, debe tomar a encomenda de evitar o Nobel da Paz para Sánchez, pondo en marcha un movemento, ao modo do trumpero MAGA, denominado MEGA, Make Espinosa Great Again. Non imos ser menos que os reaccionarios do pasado século.