Xosé Gabriel Vázquez

Diante de cada emerxencia, hai profesionais que responden con compromiso e esforzo. Diante deles, demasiadas veces, hai dirixentes que reaccionan tarde, improvisan mal ou converten dereitos básicos en oportunidades de negocio.

Desde a socioloxía, a emigración galega estudouse a miúdo como un fenómeno demográfico ou económico; pero o seu verdadeiro impacto é moito máis profundo: moldou o noso carácter.

A Fundación COTEC advirte no seu último informe que a circularidade xa non é unha opción estratéxica, senón unha condición para a resiliencia económica do país.

O IX Informe FOESSA sobre Exclusión e Desenvolvemento Social en España (2025) advirte que a exclusión social converteuse nunha realidade estrutural e difícil de reverter se non se abordan as causas profundas do actual modelo económico e social.

Quizais un gran desafío do noso tempo sexa volver a crer na utilidade dos dereitos humanos. Reafirmar que non son unha utopía abstracta nin unha ferramenta de Occidente, senón "a gramática mínima do humano". Sen esa convicción, a ONU pode reformarse mil veces, pero seguirá baleira.

Nun mundo que se gaba de estar máis conectado, máis rico e máis informado que nunca, a tristeza, a ira e a dor física e emocional reportadas están en aumento.

Cando tentamos fixar a realidade de maneira ríxida ou dictatorial, o que destruímos non é só a diversidade de perspectivas, senón a posibilidade mesma de comprendernos como especie.

A homonoia non significa que todos pensemos igual, senón que aceptemos as nosas diferenzas e, a pesar delas, decidamos convivir.

Como novidade respecto a outras xeracións anteriores, as redes sociais intensifican o sinalamento: discursos de odio que se viralizan con rapidez, o reforzo grupal ante a burla ou o desprezo, a negación da empatía.

Bombardeánnos con noticias, imaxes e vídeos que esixen unha reacción inmediata, pero que raramente nos permiten determonos a realmente entender ou asimilar o que estamos a ver; é como se a incapacidade de sentir (a atrofalaxia) se inoculase no noso día a día e os feitos importantes convértense en titulares fugaces que consumimos rápido e esquecemos igual de de súpeto